தமிழ் வேதம்

2 எண்ணிக்கை பாடல் பாட

பூமன்னு மாது பொருந்திய மார்பன்* புகழ் மலிந்த-

பாமன்னு மாறன்* அடிபணிந்து உய்ந்தவன்* பல் கலையோர்-

தாம்மன்ன வந்த இராமானுசன்* சரணாரவிந்தம்-

நாம்மன்னி வாழ* நெஞ்சே! சொல்லுவோம் அவன் நாமங்களே. (2)

கள்ளார் பொழில் தென்ன‌ரங்கன்* கமலப் பதங்கள் நெஞ்சில்-

கொள்ளா* மனிசரை நீங்கி* குறையல் பிரான‌டிக்கீழ்-

விள்ளாத அன்பன் இராமானுசன்* மிக்க சீலமல்லால்-

உள்ளாது என் நெஞ்சு* ஒன்று அறியேன் எனக்கு உற்ற பேர் இயல்வே. (2)

மொழியைக் கடக்கும் பெரும் புகழான்,* வஞ்ச முக்குறும்பாம்-

குழியைக் கடக்கும்* நம் கூரத்தாழ்வான் சரண் கூடியபின்*

பழியைக் கடத்தும் இராமானுசன் புகழ் பாடி* அல்லா-

வழியைக் கடத்தல்* எனக்கு இனி யாதும் வருத்தம‌ன்றே. (2)

தாழ்வு ஒன்றில்லா மறை தாழ்ந்து* தலமுழுதும் கலியே-

ஆள்கின்ற நாள் வந்து* அளித்தவன் காண்மின்* அரங்கர்மௌலி-

சூழ்கின்ற மாலையைச் சூடிக் கொடுத்தவள் தொல்ல‌ருளால்*

வாழ்கின்ற வள்ளல்* இராமானுசன் என்னும் மாமுனியே. (2)

ஆண்டுகள் நாள் திங்களாய்* நிகழ்காலம் எல்லாம் மனமே!-

ஈண்டு* பல்யோனிகள் தோறும் உழல்வோம்* இன்றோர் எண்ணின்றியே‍‍‍‍‍-

காண்தகு தோவ‌ண்ணல் தென்ன‌த்தி ஊரர் கழலிணைக்கீழ்ப்*

பூண்டவன்பாளன்* இராமானுசனைப் பொருந்தினமே. (2)

உதிப்பன உத்தமர் சிந்தையுள்* ஒன்னலர் நெஞ்சம்அஞ்சி-

கொதித்திட* மாறி நடப்பன* கொள்ளைவன் குற்றம்எல்லாம்-

பதித்த என் புன்கவிப் பாஇனம் பூண்டன பாவுதொல்சீர்*

எதித்தலை நாதன்* இராமானுசன் தன் இணைஅடியே (2)

நின்றவண் கீர்த்தியும் நீள்புனலும்,* நிறை வேங்கடப்பொற்

குன்றமும்* வைகுந்த நாடும் குலவிய பாற்கடலும்*

உன்தனக்கு எத்தனை இன்பந் தரும் உன் இணைமலர்த்தாள்*

என்தனக்கும் அது,* இராமாநுச! இவை ஈந்தருளே. (2)

கலிமிக்க செந்நெல் கழனிக் குறையல்* கலைப் பெருமான்-

ஒலிமிக்க பாடலை உண்டு* தன்னுள்ளம் தடித்து,* அதனால்-

வலிமிக்க சீயம் இராமாநுசன்* மறைவாதியராம்*

புலிமிக்கது என்று,* இப்புவனத்தில் வந்தமை போற்றுவனே.

இடுமே இனிய சுவர்க்கத்தில்* இன்னும் நரகிலிட்டுச்-

சுடுமே? அவற்றை* தொடர்தரு தொல்லை* சுழல்பிறப்பில்-

நடுமே? இனி நம் இராமாநுசன் நம்மை நம்வசத்தே*

விடுமே? சரணமென்றால்,* மனமே! நையல் மேவுதற்கே? (2)

செழுந்திரைப் பாற்கடல் கண்துயில் மாயன்* திருவடிக்கீழ்-

விழுந்திருப்பார் நெஞ்சில்* மேவு நல்ஞானி* நல் வேதியர்கள்-

தொழும் திருப்பாதன் இராமாநுசனைத் தொழும் பெரியோர்*

எழுந்திரைத்து ஆடும் இடம்* அடியேனுக்கு இருப்பிடமே. (2)

இருப்பிடம் வைகுந்தம் வேங்கடம்* மாலிருஞ் சோலையென்னும்‍-

பொருப்பிடம்* மாயனுக்கு என்பர் நல்லோர்,* அவை தன்னொடு வந்து‍-

இருப்பிடம் மாயன் இராமாநுசன் மனத்து* இன்று அவன்வந்து-

இருப்பிடம்* என்தன் இதயத்துள்ளே தனக்கு இன்புறவே. (2)

இன்புற்ற சீலத்து இராமானுச,* என்றும் எவ்விடத்தும்-

என்புற்ற நோய்* உடல் தோறும் பிறந்து இறந்து* எண்ணரிய‍‍-

துன்புற்று வீயினும் சொல்லுவது ஒன்றுண்டு* உன் தொண்டர்கட்கே‍-

அன்புற்று இருக்கும்படி,* என்னை ஆக்கி அங்கு ஆட்படுத்தே. (2)

அங்கயல்பாய் வயல் தென் அரங்கன்,* அணி ஆகமன்னும்-

பங்கய மாமலர்* பாவையைப் போற்றுதும் பத்தியெல்லாம்-

தங்கியது தென்னத் தழைத்து நெஞ்சே! நம் தலைமிசையே *

பொங்கிய கீர்த்தி * இராமாநுசன் அடிப் பூ மன்னவே. (2)